Hoe mijn bedrijf is ontstaan
Hieronder leest u, hoe mijn atelier is ontstaan....
Atelier Moi Mi is officieel van start gegaan in januari 2008 vanuit Oostwold. (Noord-Oost Groningen)
Dit was het moment waarop ik definitief besloot van mijn creatieve bezigheden officieel mijn werk te maken.
Maar dat had natuurlijk een hele voorgeschiedenis.
Nadat ik de opleiding MDGO Mode en Kleding afronde, heb ik ruim 4,5 jaar bij Van Dam modestoffen gewerkt.
Ook al vond ik de stoffen heerlijk om in te werken. Toch ging ik rondkijken naar wat anders.
Ik wilde graag doorgroeien naar een baan met wat meer verantwoordelijkheden. En bovendien wilde ik graag meer echt aan het naaien en patroontekenen.
Ik vond een baantje als thuiswerkster bij Liele Line een boetiekje in Dordrecht. Hier kon ik heel goed mijn ei in kwijt. En de meest originele en exentrieke creaties heb ik daar gemaakt van zeer uiteenlopende materialen. Toen bleek opnieuw (wat in de opleiding ook al naar voren kwam) dat het patroontekenen mijn kracht was.
Ondertussen was ik inmiddels en kreeg ik kinderen. Dus dat thuiswerken was ook wel praktisch.
In de loop der jaren verschoof het werk bij Lielé steeds mee in de richting van de bruidsmode. Maar ik miste het contact me de bruiden zelf.
Hierdoor onstond het idee om een eigen bruidsboutique aan huis te starten.
In de aanloopfase daarvan heb ik toen al een aantal bruiden gekleed. Ik had een goede groothandel voor de materialen. Woonde op een geschikte locatie.
En had al een naam bedacht (“Chez moi”).
Maar toen het puntje bij paaltje kwam, greep de angst me aan.
“Stel nou dat een jurk mislukt, dan verziek ik de trouwdag van een ander…..”
En door die angst heb ik het hele plan laten varen. Achteraf bezien, was ik gewoon nog wat te jong. En ben ik een hele andere kant opgegaan.
Ik vond uiteindelijk een baan als jongerenwerker in Delft, bij jongerencafé Entrée.
Na onze verhuizing naar Noord-oost Groningen moest ik opnieuw iets vinden dat me uitdaging gaf.
Het meest praktisch was om weer vanuit huis te werken. Wij woonden toen in een extreem groot huis en zodoende kroop ik weer achter de naaimachine.
Aanvankelijk maakte ik allerlei creatieve verkleedartikelen. Maar al gauw kwam de bruidsmode weer om de hoek.
En in korte tijd had ik zoveel werk dat ik besloot mijn atelier te openen onder de naam “Moi Mi”.
Moi = het groningse woord voor hoi (en ik hierin ook nog de link naar het oude “ chez moi”). En Mi = de versimpelde afkorting van mijn naam Emm-ie.
Onze verhuizing naar het overijsselse Kloosterhaar gaf mijn atelier een flinke groeispurt. Intussen werk ik voor verschillende bruidszaken.
En deed ik ook nog steeds af en toe uitdagende creatieve klussen op het gebied van verkleedkleding.
Ook al liep mijn atelier zodanig dat ik daar veel werk van had. Ik wilde meer met mijn liefde en kennis van stoffen. Ik mistte het gezellige klantcontact. Bovendien waren in de regio bijna geen stoffenwinkels meer. Dit alles leidde ertoe dat ik de stoffen er bij ging verkopen. En begon ik mijn webshop.
Om het vak door te geven aan de volgende generatie werd ik ook een leer/werkervaringsplaats . De combinatie met stoffenverkoop en atelier biedt hiervoor de beste kansen.
De volgende stap :
De volgende stap was een vast winkelpand te betrekken. Waar ik definitief kon blijven zonder berperkingen.
Ik vond een betaalbaar winkelpand aan de Boegstaete, het verlengde van de Hammerstraat.
Niet heel groot, maar voldoende om mijn visie op bedrijfsvoering uit te voeren.
Met meerdere dagdelen per week een creatief café. Een creatieve ontmoetingsplek dat door vrijwilligers gerund word.
Hiervan gebeuren mooie dingen!
Ik ben ervan overtuigd dat juist de combinatie van atelier met een winkel erg mooi is als werkervaringsplek.
Want als mensen werkervaring opdoen in de verkoop van stoffen. En daarbij kennis van stoffen krijgen, zijn de kansen op de arbeidsmarkt veel groter.
Deze mix verbindt mijn huidige werk met mijn werkervaring als jongerenwerker.
En kan ik als bedrijf sociaal maatschappelijk verantwoord bezig zijn. In die context wil ik juist ook diegene die wat minder kansen hebben de ruimte wil bieden....
Toekomstplannen :
Als sociaal ondernemer blijf je dromen hebben.
Ik droom nog van een doorlopend creatief inloophuis, waar mensen lekker tijdens het creatief bezig zijn anderen kunnen ontmoeten.
Het is dan ook mijn wens door te groeien als Social Enterprise (sociale onderneming).
(voor meer informatie over Social entreprises klik hier)
Om zo voor diverse mensen een tussenstation te zijn in hun arbeidsproces. En om creativiteit meer en meer in te kunnen zetten als middel voor zelfontplooiing.
Om zo er te kunnen zijn voor de ander!
Emmie van de Griend
